Mimo że do pomiarów wewnętrznej temperatury ciała, z pozoru można wykorzystać termometr tradycyjny, nie jest on tak dokładny, jak termometr owulacyjny. Te posiadają o wiele dokładniejszą podziałkę temperatur, umożliwiającą odnotowanie nawet najbardziej subtelnych zmian temperatury.
Czym jest owulacja?
Jedną z faz cyklu menstruacyjnego kobiet jest jajeczkowanie, zwane także czasem owulacji. Oznacza to, że komórka jajowa zostaje uwolniona z komórki jajowej i rozpoczyna swoją wędrówkę jajowodem. Wędrówka ta rozpoczyna się, mniej więcej w połowie czasu upływającego między jedną menstruacją a drugą, a żywotność komórki jajowej w jajowodzie wynosi od sześciu do dwudziestu czterech godzin. Po tym czasie, jeśli nie dojdzie do zapłodnienia, jajeczko zostanie wydalone z organizmu, razem z krwią. Mimo jej krótkiej żywotności do zapłodnienia może dojść nawet do pięciu dni przed rozpoczęciem, jak i po zakończeniu owulacji, ze względu na o wiele dłuższą żywotność plemników, które komórkę jajową mogą zapłodnić.
Razem z owulacją, w ciele kobiety następuje sporo zmian. Zwiększa się ilość estrogenu w organizmie, powodując bolesność w piersiach lub w podbrzuszu, zmienia się także częstotliwość i jakość wydzielanego śluzu. Następują także zmiany w miękkości szyjki macicy, jak również zwiększa się temperatura organizmu.
Ostatni objaw bardzo często służy rozpoznawaniu trwającej owulacji, pod niego tworzone są też specjalne narzędzia wykrywające drobne zmiany w kobiecym ciele. Kobiety w celach badawczych mają do dyspozycji specjalne testy owulacyjne, jak i termometry, stworzone i dostosowane do wyłapywania subtelnych zmian temperatury ciała.
Jak działa termometr owulacyjny?
Temperatury, oczywiście, nie należy mierzyć pod pachą, jak w przypadku podejrzenia gorączki, pomiar nie będzie w tym wypadku miarodajny. Jedyne opcje stosowania pomiaru, to mierzenie oralnie, waginalne lub rektalne. Chociaż najdokładniejszą temperaturę wykrywały niedostępne już w sprzedaży termometry rtęciowe, zwykłe, szklane, lekarskie termometry, wypełnione nietoksyczną cieczą nie odbiegają od nich jakością.
Czas wykonywania pomiar termometrem szklanym zajmuje więcej czasu niż pomiar termometrem elektrycznym. Nie oznacza to jednak, że termometr elektryczny jest lepszym wyjściem. Bardzo często termometr elektryczne występują w wariancie prezentującym temperaturę z jedną liczbą podaną po przecinku, w odczytywanej temperaturze. Nie jest to wystarczająco miarodajne i pozwala przegapić delikatniejsze zmiany temperatur. Pomiar termometrem elektrycznym jest również nieco bardziej zawodny niż przy termometrze szklanym, niertęciowym.
Nowoczesne technologie i rozwój medycyny spowodował pojawienie się na rynku takich wynalazków jak inteligentne termometry owulacyjne, udostępniające wyniki badania bezpośrednio w zsynchronizowanej z nim bezpłatnej aplikacji, dostępnej w systemie Android. Dodatkowo taka aplikacja monitoruje cykl i prognozuje wystąpienie kolejnych owulacji. Jest to niezwykle wygodna opcja dla osób zapracowanych. Pomaga dopilnować regularności w zapisywaniu odczytów i oferuje pomoc w określeniu długości cyklu, czy wykryciu ewentualnych niedokładności i zmian w organizmie. Wspiera w ten sposób jedną z dostępnych metod planowania rodziny, zwłaszcza w przypadku cykli nieregularnych, w których o wiele większym wyzwaniem jest obliczenie prognozowanych dni płodnych.
Termometr owulacyjny – sprawdzenie dni płodnych
Przychodzi w życiu moment, że kochająca się para chce mieć dziecko lub zamierza się starać o kolejną ciążę. Próbują zajść w ciążę przez kilka miesięcy i nic… ciąży, jak nie było, tak nie ma. Pojawia się ogromny stres, obawy o zdrowie reprodukcyjne, a nawet problemy w związku. Dostanie się w Polsce do lekarza-ginekologa, w poradni ginekologiczno-położniczej, oznacza kilkanaście tygodni czekania na wizytę. To czas stresujący, pełen negatywnych emocji. Wizyta w specjalistycznych klinikach leczenia niepłodności jest dosyć droga. Kliniki powstają w największych miastach, więc na mieszkańców mniejszych miejscowości oznacza to dojazd nawet na odległość 200 km. Pierwszym krokiem, który można bezpiecznie wykonać w domu i uspokoić się przed wizytą są pomiary cyklu termometrem owulacyjnym.
Tajemnica kobiecego cyklu
Do zajścia w ciążę para musi być zdrowa. Problemy z płodnością mogą nastąpić zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Sprzyja im szybkie tempo życia, nieodpowiednia dieta, brak ruchu, noszenie obcisłej bielizny, podgrzewanie siedzeń w samochodzie ( w przypadku mężczyzn) i oczywiście szereg chorób; zaburzenia cyklu, endometrioza, choroby tarczycy, zespół policystycznych jajników, mięśniaki, poronienia, otyłość, cukrzyca, choroby serca, leczenie nowotworów. Pierwszym etapem diagnozy są niezbędne badania hormonalne (łącznie z tarczycą) oraz sprawdzenie cyklu. Nie trzeba czekać na wizytę i USG, można w domu obserwować swój cykl, używając specjalnego termometru owulacyjnego lub testów owulacyjnych. W celu ustalenia problemów z cyklem menstruacyjnym nie są polecane zwykłe termometry, które są dość zawodne.
W ciągu cyklu, kobieta tylko przez kilkadziesiąt godzin jest płodna, w czasie tak zwanej owulacji. Dochodzi wtedy do uwolnienia komórki jajowej, która wędruje wzdłuż jajowodu. Jeżeli zostanie zapłodniona może, choć nie musi dojść do zagnieżdżenia się zarodka w macicy i rozwoju ciąży. Dla sukcesu (powstania nowego życia) wpływ ma również żywotność plemników. Bardzo wiele czynników zakłóca naturalny proces i nie dochodzi do jajeczkowania. Taką sytuację nazywa się cyklami bezowulacyjnymi, w wyniku których może dojść do różnych patologii w obrębie narządów rodnych, np.: rozwoju torbieli.
Dramat niepłodności
O niepłodności mówi się, kiedy przez rok regularnego współżycia bez antykoncepcji nie dochodzi do ciąży. Zaleca się natychmiastową wizytę u ginekologa (kobieta) i w gabinecie urologa (mężczyzna) w celu ustalenia przyczyn takiego stanu. Pomiary termometrem owulacyjnym mogą dać odpowiedź na pytanie, czy dochodzi do owulacji i co ile cykli kobieta prawidłowo jajeczkuje. Zaburzenia owulacji zdarzają się w przypadku nieregularnych cykli (wydłużonych lub skróconych), chorób ginekologicznych, przewlekłego stresu, a nawet przeziębienia. W takich przypadkach warto monitorować cykl u ginekologa i wykonywać specjalistyczne USG dwa razy w ciągu cyklu lub korzystać z termometru owulacyjnego, który określi przybliżony moment owulacji.
Niepłodność jest dramatem dla wielu osób, a wiedza, że są na pewno jakieś zaburzenia, może być wstępem do dokładnej diagnozy i leczenia. Przyjście na świat dziecka, bez względu na sposób poczęcia, po horrorze niepłodności, to największa nagroda za wysiłek i szczęście dla całej rodziny.
Jak działa termometr owulacyjny?
W trakcie cyklu menstruacyjnego pod wpływem hormonów waha się temperatura ciała kobiety. Kilka dni przed owulacją nieznacznie spada (zwykle o 0,2°C), a po owulacji wzrasta nawet do 37°C. Wzrost temperatury np. w 16 dni pozwala dojść do wniosku, że w 14 lub 15 dniu doszło do owulacji. Na zajście w ciążę w danym jest za późno. Mierząc temperaturę termometrem owulacyjnym przez 2-3 miesiące można mniej więcej określić , w którym dni może nastąpić owulacja. Organizm daje także inne sygnały, że zbliża się owulacja – przeźroczysty, ciągnący się śluz oraz ból owulacyjny, związany z pęknięciem pęcherzyka Graafa w jajniku. Objawia się on „kłuciem” w jajnikach.
Temperaturę należy mierzyć w pochwie. Termometr owulacyjny wykrywa niewielkie wahania temperatury. Warunkiem jest pomiar poranny, zaraz po przebudzeniu o tej samej porze dnia, co może być trudne w przypadku kobiet pracujących na zmiany.
Konieczne jest mierzenie temperatury w tej samej pozycji i przez taki sam czas. Termometr owulacyjny należy trzymać w nocnej szafce. Wśród czynników, które zakłócają prawidłowość pomiaru, są: nieprzespana noc, przeziębienie, choroby, picie alkoholu, stres, leki, zmiana strefy czasowej, przemęczenie, nieprzestrzeganie godzin pomiaru. Ginekolodzy przestrzegają pacjentki, że wyniki pomiaru należy traktować orientacyjnie ze względu na zbyt dużą ilość czynników zakłócających dokładność pomiaru.
Zaburzenia cyklu i dni płodne wykrywają dokładne badania. Termometr owulacyjny to dobre narzędzie w charakterze pomocy w wykryciu pierwszych objawów zaburzeń cyklu. Nie jest podstawą do postawienia diagnozy. Jego dobrą stroną jest to, że w razie niepokojących pomiarów, para udaje się do lekarza, celem dalszej diagnozy.
